Yazar: admin

İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Deri ve Zührevi Hastalıklar Ana Bilim Dalı’nın duayen Öğretim Üyesi Prof. Dr. Agop Kotoğyan erken sayılabilecek bir yaşta (16 Şubat 2018) hayatını kaybettiğinde tıp dünyası ona ağlıyordu. İlk gençlik yıllarımda Agop Bey’in pek çok hikâyesini dinlemiştim. Bu söyleşi öncesinde şirketimizin ulaştırma görevlisi Vahan Şadoğlu’na ‘Cildiyeci Agop Bey’i dumuş muydun?’ diye sorduğumda, ‘Küçük yaşta saçlarım dökülmeye yüz tuttuğunda annem beni ona götürmüştü’ cevabını vermesi de yukarıda anlattıklarımı destekler mahiyetteydi.

Alzheimer hastalığı teşhisi konulan ressam William Utermohlen’in, hastalığının başladığı 1995’ten ölümüne kadar 5 yıllık sürede, hatırladığı kadarıyla kendi portrelerini tuvale yansıtmıştır. Bu sürede yaptığı otoportreler, Alzheimer hastalığının kendisinde nasıl ilerlediğini gözler önüne sermektedir. Portrelere bakıldığında ressamın önce korku ve yalnızlığı, sonra isyanı ve öfkesi, ardından da utancı ve ıstırabını görebiliyoruz. Yaptığı resimlerden belli yeteneklerinin ne zaman kaybolduğu adım adım izlenmektedir. Bilim insanları, Alzheimer hastalığının sanat yeteneklerini mahvetmiş olmasına karşılık Utermohlen’in yaratma arzusunu engelleyememesi karşısında çok etkilenmiştir.

Kitap elinizde akıp giderken, yalnızca Dr. Selim Ölçer’in yaşamına değil, ülkenin toplumsal ve politik geçmişine de tanıklık ediyorsunuz. Ölçer, anlatımında oldukça samimi; hem öz eleştiri yaparken hem de birlikte mücadele ettiği insanları anlatırken içten bir dil kullanıyor.

Fatih Balkan’ın geçtiğimiz mart ayında çıkan Lacivert Ülke isimli kitabı Dostoyevski’nin Ecinnileri tadında bir alt metin ile okuyucuyu başı sonu olmayan bir yolculukla baş başa bırakıyor. Lacivert Ülke pek çok roman gibi hatırlama ve hatırladığını dile getirme üzerine kurulu olay örgülerinden oluşuyor olsa da katmanlı yapısı ile okuyucuyu içindeki matruşkalara doğru zorlu bir yolculuğa da çıkarıyor. Hem de ne yolculuk?

II.kimin uykusu bu benim kucağımda şimditavanda ışıklar, gece tavandaışıklardan düz, çapraz çizgiler,dışarıyı içeriye doğru, kapalı pencerelerdengeçiyor ışık, kırılıyor tavanda; bir akrobatınesnekliğinde açıp oturuyor bacaklarınıgitgide terbiyesizleşiyor, tavanda ışıltılıparmaklıklar; sıcak bir hapishane burasıgitarı kocamanmış, maviymiş, direnişmişboyanmış düzenedev kadınlar erkeksi; bütün bir insanlıktarihini taşıyormuş sırtındabu benim kollarımda sarmaş dolaş çaprazbağları bir dizin kopmuşitinayla kesilir atların, koşu atlarının,bir gece […]