Yazar: admin

Doğum, bir süreye sıkıştırılmış bir eylem değil, sağlık sistemi içerisinde kadının gebelik önce-si sağlık durumunu da içeren kişinin özgün ihtiyaçlarının belirlediği bir süreçtir. Kadınlar ve kadın hekimler olarak, Sağlık Bakanlığı’nın “normal doğum” vurgusu ve “Doğal olan normal doğum” gibi kadın bedeni üzerindeki denetimi artıran politik söylemleri kadınların tercihleri-ne ve hekimlerin özerkliğe müdahale olarak değerlendiriyor; doğum şekline hekim ile birlikte kadınların karar vermesi gerektiğini savunuyoruz.

GATA ve askeri hastanelerin Sağlık Bakanlığı’na devri ile askeri hekimliğin deneyimleri ora-dan kaldırılmıştır. Bu hastanelerin faal olarak hizmet verdikleri dönemlerde ihtiyaç halinde sahaya gönderilen tecrübeli ve alanlarında yetkin ekipleri ile hızlıca ilk müdahale, değerlen-dirme ve transferlerin yapılabildiği mükemmel bir sistem yok edilmiştir.

6 ve 20 Şubat depremlerinde neredeyse tümüyle yerle bir olan Antakya’nın yanı sıra Ha-tay’da yıkımın çok fazla olduğu Samandağ, Kırıkhan ve Defne ilçelerinde molozların kal-dırılması ve depolanmasında ekokırım alanları yaratıldı. Şimdi de kamulaştırmaya bile gerek duymadan geçici el koymalarla tarım alanları, zeytinlikler, sulak alanlar yok ediliyor; toprak, nehirler ve tatlı su kaynaklarıyla birlikte hava kirletiliyor; biyolojik çeşitlilik çok büyük zarara uğruyor.

Geçtiğimiz mart ayında kaybettiğimiz Dr. Alev Hazel Aksungur tarafından yedi yıl önce kaleme alınan ve Mesleki Sağlık ve Güvenlik Dergisi’nde (MSG) yayımlanan yazı, gerek Alev’in meslek yaşamının güçlüğünü ortaya koyma ve gerekse de son 22 yıldır uygulanan sağlık politikalarının vahametini vur-gulama açısından kıymetli. Alev, 2018’de yayımlanan yazısında o zamana kadar çalıştığı 7 farklı Ortak Sağlık ve Güvenlik Birimi’nde (OSGB) yaşadığı deneyimler yola çıkarak var olan olumsuzlukları dile getirmişti. Yazısı yayımlandıktan sonra da yaşadığı altı yıl boyunca da olumsuzluklar karşısında susma-dığı ve mücadele ettiği için defalarca OSGB değiştirdi. Çünkü şunu söylüyordu: “Çirkin bir rüzgar bizim gibi insanların üzerinde esiyor ve zaman zaman ateş topları ile dağlıyorlar yüreğimizi ama biliyorum biz inatla, dirençle yaşamaya devam edeceğiz ve mücadeleden hiç vazgeçmeyeceğiz.”

Son yıllarda başta hekimler olmak üzere sağlık emekçileri Türkiye’den göç ediyor. Aslında onlar ya-şanmaz hale gelen bir toplumsal düzenden kaçıyorlar. Hekimler onurlu, insani mesleki koşullar ve güvenli bir gelecek hayalleri ile ülkeyi terk ediyorlar. Tıp Dünyası’nda bundan sonra hekim göçü ile ilgili hikayelere yer vermek istiyoruz. Almanya’da hekimlik yapan Muharrem Delikkaya, “Aslında başka bir ülkede hekimlik yapmak sanırım mesleğin felsefesine dair pek bir şey değiştirmiyor ama dönüp iki ülkeye baktığım zaman aslında bambaşka hekimlik pratikleri ve yaşam biçimleri olduğunu net bir şekilde fark ediyorum. Hekimler için Türkiye’de sahip olduğumuz devlet memurluğu ve do-layısıyla ömür boyu iş garantisinin burada olmaması pek çok yeni duruma alışmayı zorunlu kılıyor. İş görüşmesine katılmak, sözleşme süresi belirlemek veya çoğu yerde toplu sözleşme ile belirlense bile maaş pazarlığı yapmak Türkiye’den gelen çoğu hekim için yeni kavramlar” diyor.