Veysi Ülgen
6 Ekim 2025
ve gece durgun
ve rüya vurgun
ve düşler sürgün
yürüsem , gözlerim tutuklu
düş’sem , yüreğim tutkulu
küresel hararet
ülkesel felaket
ve bireysel afetim
derken üşüyor
ve düş’üyorum
tarihten bi’haber
diyorum ki bir dost
niye mi diye sorsa
diliyorum iki çift göz
karanlığımı aydınlatsa
düşlüyorum bir sevgili
kara sevda azabından
beni bi düş’müş
afat sevdalardan kaçırsa
bekliyorum bir kahraman
gecenin idamlık listesinden
beni bi firar ettirse
ve olamayacaksa dileğim
dilimle yakılan ağıtlara
sığınırım gizlice
ama dilini anlamıyoruz
diyecek bir diğerleri
bana kitaplarını çevir
diyecek bir diğerleri
oysa bir dinlesem
o bir diğerlerini
önce ben anlamayacağım
hikayemin kahramanlarını
önce ben kaybedeceğim
şiirimin gizemini
ve sevdamın sitemini
sonra inkara çıkacak tarihim
ellisinde yeniden
doğabilecek miyim
bilmiyor ve ürküyorum
çünkü onlara uyarken
daha çok üşüyeceğim
çünkü ülkemin soğuğunda
bana emanet
tarihin ağırlığıyla
avun ve övün diyorken
biri ve bir diğerleri
hala yasakta düş’üyor
ve hala karanlıkta
şafağı umut ediyorum
vurulmuşken ben